Corrent circumpolar antàrtic: diferència entre les revisions

Contingut suprimit Contingut afegit
mCap resum de modificació
Línia 6:
Fou observada per primer cop el [[1699]]-[[1700]] per l'astrònom britànic [[Edmond Halley]] mentre explorava la regió a bord de la nau ''HMS Paramore''. Posteriorment fou descrita als diaris de bord d'altres exploradors cèlebres com [[James Cook]] ([[1772]]-[[1775]]), [[Fabian Gottlieb von Bellinghausen|Thaddeus Bellinghausen]] ([[1819]]-[[1821]]) i [[James Clark Ross]] ([[1839]]-[[1843]]).
 
El CCA és alla circulació dominant i característica de l'Oceà del Sud i té un transport mitjà estimat en 100-150 [[Sverdrup|Sverdrups]] (Sv, milions de m³ / s),<ref>{{Ref-web|url=https://oceancurrents.rsmas.miami.edu/southern/antarctic-cp.html|títol=The Antarctic CP Current|consulta=11/11/2018|coautors=Ryan Smith; Melicie Desflots; Sean White; Arthur J. Mariano; Edward H. Ryan|llengua=anglès|editor=Gulf of Mexico Research Initiative (GoMRI), Consortium for Advanced Research on Transport of Hydrocarbon in the Environment (CARTHE) at the University of Miami Rosenstiel School of Marine and Atmoshperic Science (RSMAS). National Oceanographic Partnership Program (NOPP); HYCOM Consortium for Data Assimilative Modeling program.|data=2013}}</ref> o potser encara més elevat, <ref>{{Ref-publicació|cognom=Donohue|nom=K. A.|cognom2=Watts|nom2=D. R.|cognom3=Chidichimo|nom3=M. P.|cognom4=Chereskin|nom4=T. K.|cognom5=Tracey|nom5=K. L|article=Mean Antarctic Circumpolar Current transport measured in Drake Passage|publicació=Geophysical Research Letters|llengua=anglès|url=|volum=44|exemplar=22|data=01/11/2016|editorial=American Geophysical Union|pàgines=11.760-11.767|bibcode=http://adsabs.harvard.edu/abs/2016GeoRL..4311760D|doi=10.1002/2016GL070319}}</ref> convertint-lo en el corrent oceànic més gran. El corrent és circumpolar degut a la manca de terra que connecta amb l'Antàrtida. Aquest corrent fred manté les aigües càlides de l'oceà lluny de l'Antàrtida, permetent que aquest continent mantingui la seva gran capa de gel.
 
Malgrat el seu flux relativament lent, és el corrent que mou la major massa d'aigua del planeta, té una profunditat d'entre dos i quatre mil metres.