Otto Kirchheimer (alemany: [ˈkɪɐ̯çˌhaɪmɐ]) (Heilbronn, 11 de novembre de 1905Washington, 22 de novembre de 1965) va ser un jurista i politòleg alemany. Va participar de l'Escola de Frankfurt amb treballs sobre l'Estat i els Partits polítics.[1]

Infotaula de personaOtto Kirchheimer
Biografia
Naixement11 novembre 1905 Modifica el valor a Wikidata
Heilbronn (Alemanya) Modifica el valor a Wikidata
Mort22 novembre 1965 Modifica el valor a Wikidata (60 anys)
Nova York Modifica el valor a Wikidata
Activitat
Ocupaciópolitòleg, professor d'universitat, filòsof, jurista Modifica el valor a Wikidata
OcupadorOffice of Strategic Services Modifica el valor a Wikidata
PartitPartit Socialdemòcrata d'Alemanya Modifica el valor a Wikidata
Obra
Obres destacables
Estudiant doctoralWilliam Safran (en) Tradueix Modifica el valor a Wikidata
Família
CònjugeHilde Neumann Modifica el valor a Wikidata
Premis

Goodreads author: 887373

Va néixer en el si d'una família jueva i entre 1912 i 1924 va estudiar a Heilbronn, Heidelberg i Ettenheim. A continuació es va matricular en Dret i sociologia a Múnic, Colònia, Berlín i Bonn. El 1928 es va doctorar cum laude per la Universitat de Bonn amb un treball sobre Carl Schmitt i la teoria política del socialisme i el bolxevisme. A Bonn, Kirchheimer era considerat uns dels estudiants favorits de Schmitt. En la seva joventut Kirchheimer era conegut per les seves conviccions socialistes conviccions i més tard va ser membre del Partit Socialdemòcrata.

De 1930 a 1933 Kirchheimer va treballar en la revista socialdemòcrata Die Gesellschaft (La Societat) i com a professor de ciències polítiques. Entre 1932 i 1933 també va treballar com a advocat a Berlín.

Durant el període de la República de Weimar el jove Kirchheimer va analitzar la relació entre l'estructura social i la constitució causant certa polémitca. Gran part del debat va ser causat pel seu assaig Weimar und was dann? Entstehung und Gegenwart der Weimarer Verfassung (Després de Weimar, què? Origen i present de la Constitució de Weimar) publicat a Berlín 1930 i on Kirchheimer descriu que amb la Constitució de Weimar com a base l'estat no és viable.[2]

Obres modifica

  • Zur Staatslehre des Sozialismus und Bolschewismus. Heymann, Berlin 1928.
  • Weimar – und was dann? Entstehung und Gegenwart der Weimarer Verfassung. Laub, Berlin 1930.
  • Die Grenzen der Enteignung. De Gruyter, Berlin 1930.
  • mit Georg Rusche: Punishment and Social Structure. Columbia University Press, New York 1939.
    • Sozialstruktur und Strafvollzug. Europäische Verlagsanstalt, Frankfurt am Main, Köln 1974.
  • Political Justice: The Use of Legal Procedure for Political Ends. Princeton University Press, Princeton 1961.
    • Politische Justiz: Verwendung juristischer Verfahrensmöglichkeiten zu politischen Zwecken. Aus dem Amerikanischen von Arcadius Rudolf Lang Gurland. Luchterhand, Neuwied 1965.
    • als Taschenbuch: Europäische Verlagsanstalt, Hamburg 1993, ISBN 3-434-46203-1.
  • Politik und Verfassung. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1964; Neuauflage 1981.
  • Politische Herrschaft: Fünf Beiträge zur Lehre vom Staat. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1967; Neuauflage 1981 (Aufsatzsammlung).
  • Politics, Law and Social Change. Selected Essays of Otto Kirchheimer. New York, London 1969.
  • Funktionen des Staats und der Verfassung: 10 Analysen. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1972 (Aufsatzsammlung).
  • Von der Weimarer Republik zum Faschismus: Die Auflösung der demokratischen Rechtsordnung. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1976 (Aufsatzsammlung).

Referències modifica

  1. Arzt, Donna E. «Otto Kirchheimer: Critic of the Administration of Justice». A: Der Einfluß deutscher Emigranten auf die Rechtsentwicklung in den USA und in Deutschland. Tübingen: Mohr, 1993, p. 33–56. ISBN 3-16-146080-4. 
  2. «Secret Reports on Nazi Germany: The Frankfurt School Contribution to the War Effort». Princeton University Press. [Consulta: 3 setembre 2013].

Bibliografia modifica

  • Riccardo Bavaj: Otto Kirchheimers Parlamentarismuskritik in der Weimarer Republik. Ein Fall von „Linksschmittianismus“? In: Vierteljahrshefte für Zeitgeschichte. Bd. 55 (2007), H. 1, S. 33–51 (PDF-Datei).
  • Roland Czada: „Hersteller politischer Analysen“. Zur Aktualität von Werk und Person Otto Kirchheimers. Ein Tagungsbericht. In: Journal für Sozialforschung. Jg. 26 (1986), H. 1, S. 107–113 (PDF-Datei; 95 kB).
  • Raffaele Laudani (Hrsg.): Secret Reports on Nazi Germany. The Frankfurt School Contribution to the War Effort. Mit Beiträgen von Franz Neumann, Herbert Marcuse und Otto Kirchheimer. Vorwort von Raymond Geuss. Princeton University Press, Princeton 2013, ISBN 978-0-691-13413-0.
    • deutsche Ausgabe: Im Kampf gegen Nazideutschland. Die Berichte der Frankfurter Schule für den amerikanischen Geheimdienst 1943-1949, hrsg. v. Raffaele Laudani, Frankfurt: Campus Verlag 2016, ISBN 978-3-593-50345-5.
  • Wolfgang Luthardt, Alfons Söllner (Hrsg.): Verfassungsstaat, Souveränität, Pluralismus. Otto Kirchheimer zum Gedächtnis. Westdeutscher Verlag, Opladen 1989, ISBN 3-531-12025-5.
  • Volker Neumann: Verfassungstheorie politischer Antipoden: Otto Kirchheimer und Carl Schmitt. In: Kritische Justiz. 1981, H. 14, S. 31 ff.
  • Robert Christian van Ooyen, Frank Schale (Hrsg.): Kritische Verfassungspolitologie. Das Staatsverständnis von Otto Kirchheimer (= Staatsverständnisse. Bd. 37). Nomos, Baden-Baden 2011, ISBN 978-3-8329-5404-8.
  • Samuel Salzborn: Kirchheimer, Otto. In: Rüdiger Voigt, Ulrich Weiß (Hrsg.): Handbuch Staatsdenker. Steiner, Stuttgart 2010, S. 210 f. (PDF-Datei).
  • Frank Schale: Zwischen Engagement und Skepsis. Eine Studie zu den Schriften von Otto Kirchheimer. Nomos, Baden-Baden 2006, ISBN 3-8329-2255-5.
  • Ernst C. Stiefel, Frank Mecklenburg: Deutsche Juristen im amerikanischen Exil (1933–1950). Mohr, Tübingen 1991, ISBN 3-16-145688-2.